Son zamanlarda tiyatroya sıklıkla gitmeye başladım. Dün akşam Hakikat Elbet Bir Gün oyununu izledim. 120 dakikalık tek parça bir oyundu. Bunu öğrendiğim an sıkılmaya başladım. Gereksiz tekrar eden replikler vardı. Öyle ki bu replikler bitince şükredenleri duydum. Gizem Erdem silik görüntüsüne rağmen bir kabak ağacı ve bir köpek taklidi yaptı ki, inanılmaz başarılıydı. İki kadın oyuncunun da sesleri çok güzeldi. Berkay Ateş'i eski arkadaşım Murat'a benzettim. Bulundukları 25-30 m2 lik alanda gösterebilecekleri en aktif performansı sergilediler. Yağmur sahnesi, balık sahnesi, sorgulanma sahnesi hepsi çok güzeldi. Ama özellikle Son sahne gözlerimi doldurdu. Bir annenin evladının hakkını ararken, kendinin de oğlu gibi düşünmeye başlaması çok etkileyiciydi. Onun dışında hala alaışamadığım bir tiyatroya özgü fazlasıyla abartı rol yapma olaylarına çok yer verdiler. Bu da beni oyundan kopardı. Siyaset eleştireyim derken de toplumu bölmemek gerek diye düşünüyorum. Bi tarafı övmenin en kolay yolu diğer tarafı gömmek. Neden kolayı seçiyorlar anlamıyorum. Hatırlamak için yazıyorum.